De kuil

Vandaag hebben we weer voet (en wielen) op Belgische bodem gezet, in het kader van de Superprestige serie stond de cross van Zonhoven op het programma. Dit was voor mij deze week de tweede wedstrijd na afgelopen dinsdagavond de Nacht van Woerden te hebben gereden. Deze wedstrijd is altijd een bijzondere, omdat het in het donker is en omdat het toch wel voelt als een thuiswedstrijd met zoveel aanmoedigingen van bekend publiek langs de lijn!! Na een goede start en een minder goed tweede deel van de eerste ronde kwam ik op stoom en reed wederom een sterke race. Uiteindelijk resulterend in een 11e plek. Een beetje dubbel gevoel overgehouden aan deze wedstrijd: enerzijds sterk gereden, anderzijds moet er gewerkt worden aan de eerste ronde.

En zo reed ik vanochtend voor het eerst DE KUIL van Zonhoven in: whooaaahhhh, kats over de kop – zo dat is een lekkere binnenkomer 😉 Zand van de schouders afkloppen en de weg vervolgen, de volgende keren ging het beter. Bij de latere inrijdpogingen dit nog eens lichtjes over gedaan, nu over de andere schouder. Zand tot in de oren. Vanaf de groene bollen was mijn wedstrijdverloop een herhaling van Woerden, belabberde eerste ronde, overigens wel recht gebleven (misschien iets te voorzichtig) en dan ging het lopen! Technisch ging ik goed, mooi door het zand en de bochten liepen goed, nog één keer een knieval gemaakt (niet in de kuil).

Wat een belevenis deze wedstrijd! Zoveel publiek, bij het boven langs rijden hoor je gewoon een gezoem vanuit de kuil. Ook hoor ik steeds meer persoonlijke aanmoedigingen en dat doet goed! Dank daarvoor!! Het bracht me vandaag een 8ste plek! ’t Is nu al uitkijken naar de Koppenbergcross!!!