Bianca van den Hoek

Mijn leven als werkende topsporter 'op leeftijd'

Afgelopen weekend

Soms heb je van die dagen dat alles in de plooi valt. Zo’n dag had ik zaterdag! En dan heb je van die dagen dat het allemaal even wat minder gaat… zondag was er dan zo één.

Zaterdag werd de laatste manche van de Bpost Bank Trofee verreden in Sint-Niklaas: de Waaslandcross, wederom een wedstrijd die ik nog niet eerder had gereden. Tijdens het inrijden was het gevoel in de benen nog niet super, maar naarmate de dag vorderde werd dat steeds beter. Het was een leuk en afwisselend parcours, met verraderlijke modderstrookjes, waar je als je even in een spoor kwam zomaar dwars kon komen te staan, zuigende zandstroken langs het water en blubberige klimmetjes en afdalinkjes die lopend genomen moesten worden. Er stond een beste wind en het was dan ook zaak om na de start te herpakken en zorgen dat je liefst niet alleen kwam te zitten.

Mijn start was goed en rijdend op een twaalfde plek kwam ik het eerste deel van ronde 1 door. Ik kon mezelf goed herpakken en op de ademhaling lettend al snel een paar plaatsen opschuiven. Totale focus houden, de renster voor me in het vizier, terwijl ze me ook nog op de hielen zaten. Ze kwamen zo nu en dan wat dichter en reed ik weer wat verder weg. Toen Pavla Havlikova voor me de materiaalpost indook, was mijn eerste reactie hetzelfde te doen, maar ik keek even naar mijn fiets en zag dat ik nog wel door kon zonder te wisselen. Zo dichtte ik het gat naar nummer 8 in de wedstrijd, even nam ik zelfs het initiatief, maar moest dat dan ook later weer aan haar laten. Zelfs in de laatste ronde kwam ik op de laatste zandstrook nog kort, maar ik moet uiteindelijk genoegen nemen met een 9de plek. En dat deden we dan ook!

Zo anders was de dag erna in Hoogstraten… Natuurlijk waren de verwachtingen hoog na gisteren, maar achteraf gerelativeerd: na een volle werkweek met ook al ’s woensdags de Parkcross van Maldegem te hebben gereden, was dit misschien even te veel.
Maar dat is achteraf… ik ging met goede moed van start op een zeer modderig en zwaar parcours, en een goede start was mijn eerste en enige wapenfeit. De hele wedstrijd was zwoegen met loodzware benen en een ademhaling die ik niet onder controle kreeg, maar wel met een geest die nog graag wilde. Mede door de vele enthousiaste aanmoedigingen sleepte ik mij door deze wedstrijd heen en het resulteerde uiteindelijk nog in een 15de plek.

Al met al een hele mooie week – Het aftellen is helaas begonnen: nog 3 wedstrijden te gaan!

Foto: Roger Vandenbosch

 

 

Bianca van den Hoek • 11 februari, 2016


Previous Post

Next Post