Pas op de plaats

Sommige dingen gaan je niet in de koude kleren zitten. De dinsdag na het weekend Meulebeke-Ronse werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt. Je kan niet alsmaar doorgaan, wat je doet is allemaal best veel. Volle werkweek (inclusief koopavonden) en een vol cross-schema, wat dan neerkomt op elk weekend. En die dinsdag resulteerde dat in een totale breakdown, ziek geworden. Ik was nog wel gewoon op de fiets naar het werk gegaan, we voelen ons allemaal wel eens minder, maar hup doorgaan en niet piepen. Om 12 uur lag ik beroerd genoeg thuis in bed, slapen, rust en uitzieken was het devies. Dan moet het echt.

Ik ben niet iemand die excuses zoekt, maar het mindere optreden van het weekend Meulebeke-Ronse zou daarmee ook een beetje te verklaren zijn. Een sluimerend virusje zal de boel allicht geen goed hebben gedaan. Een en ander heeft me wel eens even bij mezelf en mijn activiteiten doen stil staan. Want ja ze kunnen het allemaal wel tegen je zeggen dat je te veel doet … zolang het gaat … ga ik door. In dat opzicht heb ik een goede wake-up call gehad (ben geen 18 meer he ;-)), tijd om de kalender en de schema’s iets aan te passen en te herzien.

Blijf zeker gewoon doorgaan, daarvoor heb ik er nog veel te veel plezier in, maar het aantal wedstrijden zal ik iets inperken. Soms toch ook één dicht bij huis uit kiezen kan geen kwaad.
Ze wordt nog wel eens verstandig op haar oude dag  🙄

Inmiddels heb ik afgelopen zondag een trainingscross gereden, wel een wat onwennige start, maar het deed me goed. Vanavond de wedstrijd waar ik elk jaar weer naar uitkijk: de Nacht van Woerden!