Europees Kampioen Masters

Even de tijd gehad om te reflecteren zoals ze dat zo mooi zeggen. Hoe is nu mijn gevoel? Toch wel trots ja en vooral dankbaar voor alle leuke, lieve reacties die mijn titel echt meer glans geven.
De laatste paar weken in aanloop naar het kampioenschap hadden wat ups en downs … Waarbij de downs letterlijk downs waren omdat ik in Boom best hard tegen de grond was gegaan. De eerste keer met inrijden, dat belemmerde mijn wedstrijd iets, maar ik reed wel sterk daar. Jammer dat ik in de laatste ronde iets te gehaast ging en nogmaals de bodem van dichtbij zag. Al met al stond ik de dinsdag daarna in de Nacht van Woerden met goede zin en moed aan de start, maar daar kreeg ik echt de terugslag voor mijn kiezen. Ik kwam niet op gang en er niet doorheen, en bij hoge uitzondering heb ik dan ook deze wedstrijd voortijdig gestaakt. Daarna even goed wat extra rust gepakt, als in: ga toch eens met de auto naar het werk 😉
Vorige zaterdag trokken we dan naar Den Haag voor het Regiokampioenschap. Het weer was even compleet omgeslagen en met hagel en regen was het écht crossen geblazen! Leuk dus weer en ook weer eens werk voor de mechanieker. Want alleen maar staan kletsen in de post, daar kom je toch niet voor he 😉 Ik behaalde hier een mooie overwinning en prolongeerde mijn titel.
De vorm was er dus nog wel, nu goed verzorgen en op jezelf passen.
Afgelopen weekend was Rosmalen de plaats van het Europees Kampioenschap, en de dagen ervoor waren voor de Masters. Richard Groenendaal had er een supermooi parcours neergelegd, dat alles in zich had: bos, zand, gras en dat genoeg vergde van techniek, snelheid en kracht.
Donderdag was er al tijd voor parcoursverkenning, in de regen, ja echt! Het lag er nog mooier bij dan vorig jaar met meer bochtjes, bruggen en een schuine kant. Ik keek uit naar de wedstrijddag van morgen met een zekere (gezonde) spanning.
Vrijdag was onze start om 11:45 samen met 3 andere leeftijdsklassen, daar hadden we wel iets van schrik voor omdat passeren toch altijd iets oponthoud geeft. Mijn concurrentie kwam uit Duitsland, Estland en België. Al had ik geen idee hoe sterk of snel deze dames waren. Mijn plan was, uitgaande van mijn eigen kracht, meteen bij de start volle bak te gaan om al zoveel mogelijk van de tegelijkertijd startende heren voor te zijn. Dat ging zo goed dat ik als eerste de eerste bocht in ging. Zo had ik meteen een gaatje geslagen. En op zo’n parcours met enthousiaste fans langs de kant, is rijden genieten! Ik was helemaal in mijn element, maar wel op blijven letten dat je niet te enthousiast gaat worden en fouten gaat maken. We reden 30 min en dat kwam erop neer dat ik na 4 rondes mijn armen in de lucht kon steken! Ik ben Europees kampioen, wauw!
De huldiging was mooi: een kampioenstrui en medaille én het volkslied, waarbij ik het tegen mijn eigen verwachting droog hield 🙂
Al met al een hele bijzondere ervaring en een mooie titel waarvoor ik iedereen, die er een steentje aan heeft bijgedragen, wil bedanken.

PS superspeciale dank aan mijn maatje Johan, die als mechanieker in mooi weer ook echt wel druk is. Zonder jou had ik hier niet gestaan!